Door bünn ick to Huus!

Preetz 1Preetz 2Preetz 3

Kiek ick vun de Wehrbargbrüch
op mien lütt Stadt Preetz torüch,
seh' ick den Kirchsee vör mi lingen,
hör' vun de Kark de Glocken klingen,
ward mi üm't Hart so licht to Sinn
un freu' mi, dat ick Preetzer bün.

Un stah ick bi dat Ehrenmal,
liggt vör mi dat Swentinetal,
inrahmt vun Wischen de Lankersee,
Böt' mit Seils so witt as Snee
un Möven kreischt doröber hin;
wie fein, dat ick tohuus hier bün.

Du denkst, de Schönheit ist ton Enn',
mehr künn uns Herrgott nich an wend'n?
Denn gah mal, wenn de Heben blank
to Foot an't Postsee-Öwer lang.
Kiekst du denn in dat Abendrot,
denn ward ganz aners di to Mood.
Dor kannst du di nich satt an seh'n!
Wat is uns Heimat eenmal schön!

Un geihst du an de Hörn denn lang,
dörch Swinegel un Vogelsang,
di ward, as wärst du noch in'n Droom,
dat Bökenholt, een grooten Doom,
un jümmer noch vull Vogelsang,
un wi noch jümmer meerden mang.

Un geihst du dörch dat Klosterdoor,
kümmt di de Welt verwannelt vor.
Um di herüm is Sünndagsfreeden,
du föhlst, dit is een Ort to'n beden.
De Klosterkark lodt dorto in,
nu töw nich lang, kumm man mit rin.

                              Helmut Peters †
(29.07.2001)

Veröffentlicht mit freundlicher Genehmigung von
Helga Peters



Und noch'n Gedicht!


zurück



Home    Einführung     Persönliches     Preetz    Dies & Das    Linkliste     Top


Copyright © 1999-2024 by Bodo Redlin      www.bodo-redlin.de